71. Schopt bal weg

Achtergronden

Grove motoriek en adaptatie.

Op deze leeftijd is het evenwicht zo ver ontwikkeld, dat het kind heel even op één been kan staan.

Bij het onderzoek van kenmerken, waarbij het kind de schoot van de ouder moet verlaten, speelt de hechting een rol.

30 maanden (2,5 jaar).

25 - ­31 maanden (106 -­ 132 weken)²

Het kind staat vrij in de kamer.

De onderzoeker legt de grote bal op een afstand van ongeveer 15 cm voor de voeten van het kind en vraagt hem tegen de bal te schoppen. Dit mag voorgedaan worden. Het kind moet zowel met de rechter als met de linker voet schoppen.

De onderzoeker observeert of de schoppende voet los van de grond komt zonder dat het kind omvalt of met zijn hand(en) steunt. Links en rechts worden afzonderlijk beoordeeld. Daarbij zal vaak een verschil in kwaliteit van de uitvoering tussen links en rechts worden waargenomen vanwege de voorkeur voor het gebruik van een van beide benen als standbeen.

Het kind maakt een schopbeweging, waarbij de schoppende voet los van de grond komt. Het kind verliest daarbij niet zijn evenwicht en/of steunt niet met de handen ergens tegen. Voor de beoordeling maakt het niet uit of de bal wordt geraakt of niet (het gaat om het bewaren van het evenwicht).

Het kind maakt geen schopbeweging

of

het kind maakt een schopbeweging, waarbij de voet niet los van de grond komt (schuift de voet tegen de bal)

of

het kind verliest zijn evenwicht (valt en/of zoekt steun met de handen tegen een muur, meubelstuk, persoon).

+ Bij positieve respons.

-­ Bij negatieve respons.

Rechts en links afzonderlijk registreren.

Bij een negatieve respons onder ‘opmerkingen’ registreren op grond waarvan de respons negatief werd beoordeeld.

Indien de DA of de JV het kenmerk uitvoert volgt bij een negatieve score altijd overleg met VS/JA.

Adviseer ouders om de grofmotorische ontwikkeling te stimuleren en ga daarbij in op het stimuleren van de balans en standbeenwisseling.

Een negatieve respons kan het gevolg zijn van onvoldoende coördinatie van de bewegingen en onvoldoende beheersing van het evenwicht. De voorkeur voor één been moet onderscheiden worden van het verwaarlozen van het andere been (zie hoofdstuk 3).