Blog 5 december 2017
Als het ideale consultatiebureau een persoon zou zijn, aan wie denk je dan? Die vraag werd mij gesteld naar aanleiding van mijn vorige blog. Hoewel het hartje zomer was, dacht ik als antwoord daarop direct aan Sinterklaas. Ik zag een vriendelijke autoriteit voor me, betrouwbaar, betrokken en liefdevol. Zowel de Sint als het consultatiebureau zijn er voor ieder kind. Maar ik herken ook een gedeelde voorliefde voor tradities.
Nadenken over tradities, dat is wel van deze tijd. Want hoeveel van het reilen en zeilen binnen de JGZ gebeurt eigenlijk ‘omdat we het altijd al zo doen…’. In hoeverre is het consultatiebureau modern en toekomstbestendig? Sinds mijn zoontje Klaas afgelopen zomer werd geboren en ik het consultatiebureau weer wat vaker bezoek, spoken deze vragen door mijn hoofd. Bij ieder consult kan ik niet onderdrukken dat ik me steeds afvraag “doen ze dit over een paar jaar ook nog zo?”
Kijk, mijn kinderen gaan nooit auto leren rijden, weten straks niet wat contant geld is en robots zullen een belangrijke rol in hun leven spelen. Vaak fantaseer ik over gesprekken die ik in 2050 met mijn zoon zal voeren over hoe het toen, in 2017, was. Hij, als kersverse vader, kan zich dan vast weinig voorstellen bij het consultatiebureau dat ik aan hem probeer te beschrijven.
Wat zal hem het meest verbazen? Het feit dat ieder kind op dezelfde leeftijd eenzelfde onderzoek kreeg? Hij: “Maar kon je dan niet zelf kiezen wanneer je er naar toe ging?” Verwondert hij zich over het persoonlijke contact? “waren er dan mensen die speciaal opgeleid waren om mijn ontwikkeling in de gaten te houden?” Hoe zou hij tegen de dossiervorming aankijken? “je wist niet precies wat daarin stond? Ging je daarmee akkoord dan?” Of zal hij zich verbazen over het gebouw, de openingstijden of het gebrek aan inzet van technologische middelen. “Jullie konden toen toch ook al videobellen? Waarom deed je dat dan niet?” Waarschijnlijk verbaast hij zich meer dan ik mij nu kan voorstellen, maar het is een leuke denkoefening die ik iedereen kan aanraden.
Wat er ook zal veranderen, ik hoop dat mijn zoon ook in 2050 met al zijn vragen over opvoeden en ouderschap terecht kan bij een liefdevolle, betrokken, betrouwbare en vriendelijke autoriteit. Al vermoed ik dat dat tegen die tijd een robot zal zijn. Net als Sinterklaas overigens.
Merel Steinweg
Merel Steinweg is sociaal pedagoog en moeder van drie kinderen. Zij werkt als inhoudelijk adviseur in de jeugdsector met speciale interesse in vernieuwing en innovatie. Daarnaast geeft zij als ‘Stand-Up Blogger’ tijdens bijeenkomsten woorden aan wat niet gezegd wordt.
Lees meer over Merel Steinweg
Op de website van het NCJ vind je vanaf nu het verhaal over het Van Wiechenonderzoek: een geheugensteun voor wat je aan ouders kan vertellen. Wij deelden dit nieuws al eerder, en nu vertelt ook Kirsten Smeding, die hieraan heeft gewerkt, over hoe zij deze totstandkoming heeft beleefd.
Aansluiten bij de beleving van een zeer jong kind, terwijl je investeert in de samenwerkingsrelatie met de ouder, in 15-20 minuten tijd, terwijl je ook nog het ontwikkelingsonderzoek dient te doen… Als je in de jeugdgezondheidszorg werkt, kan je in ieder geval niet zeggen dat je te weinig uitdaging ervaart in je werk.
De Week tegen Kindermishandeling - bedoeld als een moment om te bezinnen op dit thema en wat we hier als professionals mee doen - is weer voorbij. NCJ adviseur Merian Bouwmeester schrijft hierover.