Visusinstructeurs omarmen 20-20-2 leefstijlregel
Tijdens een bijeenkomst bij het NCJ wisselden de visusinstructeurs uit hoe ze met behulp van de 20-20-2 leefstijlregel het groeiende probleem van bijziendheid bij kinderen kunnen aanpakken.
Nieuws 27 juni 2018
Wat hebben ouders in hun ’tropenjaren’ aan de JGZ? Met het programma ‘Ouderschap’ wil het NCJ aansluiten bij het kind en de ouder van deze tijd. Het uitgangspunt daarbij is: de klant in regie. Daarover ging de werkconferentie van 21 juni bij het NCJ. De werkconferentie sloot af met de ondertekening van het Actieplan Armoede.
Huilend belde Luna haar moeder op toen ze ’s ochtends wakker werd en zich realiseerde: ik ben alleen thuis. Luna, dochter van alleenstaande moeder Suus, vertelt in de documentaire ‘Ticket to the Tropics’ dat ze het niet fijn vindt als haar moeder al vroeg naar haar werk is. ‘Soms vind ik het eng om alleen thuis te zijn. Je weet niet wat er kan gebeuren. Ik zou liever willen dat mama de hele tijd thuis bleef’, zegt de basisschoolleerling.
Het is een aangrijpend moment in de dertig minuten-docu ‘Ticket to the Tropics’. Een moment ook dat in het nagesprek met deelnemers aan de werkconferentie, allemaal professionals uit de JGZ, terugkeert. Hartbrekend, is de reactie. Tegelijk rijst de vraag: zou er niets te bespreken zijn met de werkgever van de alleenstaande moeder, zodat zij er vaker kan zijn voor haar dochter?
Aandacht voor ouderschap
Met dat laatste thema houdt de stichting Voor Werkende Ouders zich bezig. Om meer aandacht te geven aan ouderschap richtte deze stichting ook de sociale beweging ‘Bond voor Familie’ op. Beiden vragen aandacht voor ouderschap in een tijd die steeds sneller en drukker lijkt te worden.
Het NCJ liet samen met de BV Familie de documentaire ‘Ticket to the Tropics’ maken. Directeur Igor Ivakic introduceerde de docu tijdens de werkconferentie met wat ervaringen uit zijn eigen gezin. De teneur was duidelijk: als je een gezin hebt en een drukke baan, valt het niet mee om alle ballen in de lucht te houden.
JGZ-professionals moeten vaardiger worden in het bespreken van dat onderwerp. Daarom keken de deelnemers aan de werkconferentie samen naar de docu en gingen er na afloop over in gesprek met de maakster, Renate Tromp. ‘Ik geef ook trainingen aan grote bedrijven’, vertelt ze. ‘Die willen jonge mensen aan zich binden, maar zien ook mensen weglopen vanwege hun drukke leven. Stellen werken vaak beiden vier dagen per week’.
In de docu die Renate maakte vertelt een vrouw: ‘Ik barstte in tranen uit toen ik op mijn werk vertelde dat ik zwanger was. Het voelde alsof ik mijn werkgever teleur stelde’.
Onthutsende fragmenten
Voor professionals in de jeugdgezondheidszorg bevat de documentaire onthutsende fragmenten. Zoals de uitspraken van Suus’ dochter Luna. Een nadenkertje is ook wat een van de moeders in de docu op enigszins luchtige toon zegt: ‘Ik neem mijn kinderen mee in mijn manier van leven. Ik weet niet of dat het beste voor hen is. Dat ga ik later van ze horen’.
Tijdens het nagesprek komen er uiteenlopende reacties. De een vindt het beeld realistisch, de ander mist aandacht voor gezinnen waar het wel goed gaat. De een verbaast zich erover dat de geïnterviewden de indruk geven overvallen te zijn door hun levensomstandigheden. Mensen lijken de consequentie van hun keuzes (beide ouders werken, gezinsvorming) niet te overzien. De ander vraagt zich af of de sociale netwerken van de ouders in de docu niet meer ingeschakeld kunnen worden om de druk te verlichten.
In de spreekkamer
Renate Tromp stelt dat de vijf voorbeelden uit de documentaire ‘hele gemiddelde gezinnen’ zijn. NCJ-directeur Igor Ivakic sluit zich daarbij aan. ‘Deze groepen kom je tegen in de spreekkamer’, zegt hij. ‘Als JGZ-medewerker wil je meer zicht op krijgen op de behoeften van deze gezinnen, om daarop aan te sluiten met wat je in huis hebt: je vakmanschap, de begeleiding die je kunt bieden. Hoe zorg je ervoor dat de verbinding en de match beter wordt? Wat gaan jullie doen om beter aan te sluiten bij ouders?’
Onder leiding van Renate Tromp inventariseren de deelnemers aan de werkconferentie hoe zij hun vakmanschap op dit gebied willen verbeteren en hoe werkprocessen aangepast kunnen worden om dat te bereiken. Een paar uitkomsten:
Vakmanschap
Werkprocessen
Het Werkplan van het NCJ bevat hiervoor ook aanzetten overigens:
Ondertekening belofte ‘Actieplan Armoede’
De werkconferentie sloot af met de ondertekening van het Actieplan Armoede. Daarin krijgen het NCJ, de brancheorganisaties, de beroepsorganisaties en de nog samen te stellen werkgroepen het mandaat om namens de sector samenwerking en onderlinge afstemming inzake armoedebeleid te stimuleren.
De deelnemers aan de werkconferentie verbonden zich door het zetten van hun handtekening aan de volgende doelstellingen:
In 2020
Tijdens een bijeenkomst bij het NCJ wisselden de visusinstructeurs uit hoe ze met behulp van de 20-20-2 leefstijlregel het groeiende probleem van bijziendheid bij kinderen kunnen aanpakken.
Per 1 mei 2024 is het bestuursmodel gewijzigd naar een raad-van-toezicht-model met vijf leden. NCJ-directeur Igor Ivakic is vanaf dit moment directeur-bestuurder van het NCJ.
Omvangrijk ziekteverzuim hangt nauw samen met zowel verminderde gezondheid als slechtere leerprestaties. Het onderzoek (regio Amersfoort) evalueerde de implementatie van de interventie MAZL in het primair onderwijs.