Blog 30 maart 2023
De mensen die mij kennen weten dat ik een bezig bijtje ben en ervan hou om verschillende dingen naast elkaar te ondernemen. Van de week vroeg iemand mij hoe ik alle verschillende rollen die ik daarbinnen vervul, zou kunnen verenigen? Hij vroeg me of ik mijn gezin wel eens zie? Hoe ik het overzicht houd en hoe ik die verschillende rollen verklaar aan de mensen die ik spreek. Ik krijg deze vragen regelmatig en keer op keer intrigeert het me. En denk ik dat het niet alleen iets over mij zegt, maar ook over de persoon die de vragen stelt. En het maakt me ook nieuwsgierig, want waarom irriteert de vraag mij stiekem ook een beetje?
Voor mij loopt er een dikke rode draad door de dingen die ik doe. Ik zet mij namelijk in voor gelijke kansen voor iedereen en gun iedereen bestaansrecht en bestaanszekerheid. Dit is mensenwerk! En hiervoor zijn vele wegen nodig om er daadwerkelijk een steentje aan bij te dragen. En ja, daarom zit ik ook in verschillende besturen en commissies, heb ik het voorrecht om gemeenteraadslid te mogen zijn en doe ik de mooie dingen die ik bij het NCJ mag doen.
Rollen die optellen tot wie ik ben. En ik ben ook die verschillende rollen. Het zijn misschien juist wel deze rollen die bijdragen aan de brede welvaart van ons allen. En ook aan mijn eigen welzijn, gevoel van zingeving en de verantwoordelijkheid die ik wil dragen. Kortom, de rollen zijn wie ik ben. De vraag is, hoe vul je deze rollen waarachtig in?
Steeds vaker besef ik me dat ik een verhalenverteller ben, een soort van troubadour, die dromen en interessante verhalen bij elkaar sprokkelt. Met het sprokkelen probeer ik levenslessen en inzichten van mensen die ik ontmoet te horen, te zien, te erkennen, te begrijpen en te doorgronden. Eenvoudig gezegd: wat ik doe is verhalen ophalen en deze zoveel mogelijk delen. Voordat ik deze verhalen kan delen, passeren ze mijn hoofd en mijn hart. In mijn hoofd omdat de inzichten die de verhalen me bieden ergens verbonden moeten worden. In mijn hart omdat ik zelf de urgentie en het belang in mijn hart moet voelen om dit vervolgens ook goed over te kunnen brengen naar anderen.
Ik haal verhalen op door nieuwsgierig te zijn en te luisteren. Zo hoor ik wat anderen te vertellen hebben. En ik doe dit waar ik ook ben. Mijn echtgenote wordt er af en toe ook wel gek van. Want waar ik ook ben, ik maak een praatje met mensen die me intrigeren of bij wie ik voel dat er een verhaal achter schuilt. En vaak ben ik nieuwsgieriger naar de verhalen van de portier, de gastvrouw en de mensen op de werkvloer, dan naar de verhalen van directeuren. En weet je wat misschien nog wel het allerbelangrijkste is tijdens deze ‘praatjes’. Ik laat ook iets van mezelf zien.
En dit alles moet wel op een waarachtige manier gebeuren. Als je dit woord opzoekt, krijg je dat waarachtig is, wanneer je: eerlijk, echt, oprecht, loyaal, oorspronkelijk en wezenlijk bent. Allemaal woorden die betrekking hebben op het oordeel van de ander. De beleving achter deze woorden geeft niet de ruimte om te doen alsof en kan niet gespeeld worden.
Tegelijkertijd is het iets wat niet ingewikkeld is en geen extra tijd kost. Alleen door hier bewust van te zijn en het te doen maak je al het verschil. Het vraagt je om geen rol te spelen of te vervullen. Het vraagt je gewoon om jezelf te zijn en dat je het ook de ander gunt om te mogen zijn
Met andere woorden:
Waarachtig = in verbinding
Daarin roep ik een ieder die dit leest op om het gewoonweg eens te proberen. Gewoon doen zou ik zeggen. En als je een beetje hulp nodig hebt. Geef me dan een belletje, dan doen we het samen.
Enkele jaren geleden maakte Anouk van den Berg de overstap van de huisartsgeneeskunde naar de jeugdgezondheidszorg met een duidelijk doel voor ogen: zich inzetten voor een gezonder opgroeiende jeugd.
Siegnella Concincion kreeg in haar functie als jeugdverpleegkundige steun van de Gemeente Amsterdam, GGD Amsterdam, Jeugdgezondheidszorg, Amsterdamse Aanpak Gezond Gewicht (AAGG) en Sarphati Amsterdam om promotieonderzoek te doen gericht op het voorkomen en terugdringen van overgewicht bij kinderen.
Yolanda Wallenburg, AIOS jeugdgezondheidszorg, heeft zich tijdens haar stage bij het NCJ beziggehouden met het thema schoolverzuim. Haar blog werpt een blik op schoolverzuimbeleid in schoolgidsen: ‘’Als dit vooral gaat over regels en sancties en weinig over ondersteuning, staat iedereen met 1-0 achter’’, vertelt ze.