Ticket to the Tropics

Gisteren kwam ik thuis na een intensieve en inspirerende dag. Mijn zoontje van vier vroeg waar ik eigenlijk was geweest. Bij een vierjarige moet je dan niet aankomen met dat je samen met JGZ professionals een documentaire hebt gekeken over de toenemende druk op ouders, met aansluitend een dialoogsessie. Hij zal het niet begrijpen als ik uitleg dat ik zo geïnspireerd raakte door de verpleegkundigen en artsen die open vragen durven te stellen over hun rol ten opzichte van ouders.

Professionals die stellen dat aansluiten bij ouders gaat over vakmanschap én oprechtheid. Nee, mijn zoontje zou verveeld gaan kijken als ik vol enthousiasme vertel dat #hebheterover simpelweg als doel heeft om te erkénnen dat de druk die ouders ervaren niet slechts gezeur is. Dat #hebheterover ook geldt voor professionals, om met collega’s vaker en diepgaander te praten over waartoe de JGZ eigenlijk op aarde is en welke rol zij kunnen spelen om de druk op ouders te verminderen.

Nee, dat zei ik allemaal niet tegen mijn zoontje. Al het bovenstaande vatte ik als volgt samen in simpele kleutertaal: ‘Nou…ik heb met een groep, een soort klas net als bij jou op school, samen erover gepraat dat, om te leren, je fouten moet maken en dat je dat soms aan elkaar moet vertellen’. Mijn zoontje keek bedenkelijk, dacht even na en zei toen ‘mama, ik maak zoooo vaak heel veel fouten dat ik nooit meer hoef te leren’. Ik schoot vol, van trots, ontroering en het besef dat mijn eigen kinderen mij leren om te falen.

Praat mee over aansluiten bij ouders en de druk op gezinnen met: #hebheterover.