Blog 23 september 2019
Mijn leven startte kansrijk. Ik speelde heel veel met poppen. Als 7-jarig kind wilde ik ‘echte’ spullen om mee te spelen. In die tijd had je de blije doos: een doos voor vrouwen in verwachting gevuld met mooie spullen: kleine flesjes, piepkleine luiertjes en wat proef zakjes melkpoeder. Een schat voor mij als poppenmoeder. Die blije doos vroeg ik met grote regelmaat aan en eigenlijk ontving ik die doos altijd zonder problemen.
Mijn ouders hadden hier niet veel commentaar op, totdat de instantie achter de blije doos het idee had gekregen om deze persoonlijk aan de vrouwen af te leveren. Toen de enthousiaste dame aan de voordeur mij als 7-jarige moeder zag staan, hebben mijn ouders ingegrepen. Einde blije doos. Einde maakbaar fantasieleven.
Dat was 40 jaar (ja, zo lang) geleden. Ik vraag me af hoe ouders van nu voorlichting krijgen over hun aanstaand ouderschap, waar zij hun informatie vinden en ook of de blije doos nog beschikbaar is? Ik besluit een middagje te gaan ‘googlen’ en kom tot de conclusie dat je omkomt in alle beschikbare informatie, zodat je niet meer weet wat juiste en betrouwbare informatie is. En gelukkig, ik vind de blije doos ook nog terug!
Ook in mijn JGZ-praktijk ontpoppen zich regelmatig nieuwe programma’s en interventies. Wat blijkt? Niet alleen voor (aanstaande) ouders is het lastig de juiste informatie en/of samenwerkingspartners te vinden. Ook vanuit mijn rol als projectleider Kansrijke Start merk ik dat we soms door de bomen het bos niet meer zien. En vraag mij dan ook af: Hoe is dat dan voor gemeenten en partners uit de geboortezorg en het sociale domein?
Het vormen van lokale coalities Kansrijke Start is de opdracht die minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) aan ons heeft gegeven. Het sociale en medische domein moeten gaan samenwerken vanuit één gemeenschappelijk doel: Ieder kind verdient de best mogelijke start van zijn of haar leven en een optimale kans op een goede toekomst. Hoe kunnen we dit doel binnen Kansrijke Start voor ogen blijven houden en voorkomen dat we verdwalen in het bos? Hoe kunnen we onze zorg en begeleiding voor, tijdens en na de zwangerschap optimaal inzetten?
Elkaar leren kennen is voor mij de eerste stap. Weten wat ieders expertise is door in elkaars keuken te kijken kan helpen bij toekomstige communicatie. Ga met elkaar in gesprek, pak de telefoon en communiceer. Op deze manier kunnen we een gezamenlijke verantwoordelijkheid creëren en wordt het mogelijk om ons gemeenschappelijke doel te verwezenlijken.
Ik pleit voor een nieuwe blije doos. Een doos gevuld met samenwerkende partners, een gemeenschappelijke sociale kaart, erkende interventies en met positief communicerende betrokkenen. Daar zou ik blij van worden. Ik ga die doos na veertig jaar zeker nog een keer bestellen!
Anne-Katrien Ausems
Anne-Katrien Ausems is naast jeugdverpleegkundige projectleider Kansrijke Start bij
de GGD Hart voor Brabant. Ze startte haar loopbaan bij de thuiszorg voor kinderen
van 0-4 jaar, waarna ze haar werkzaamheden vervolgde bij de GGD voor kinderen
van 0-19 jaar. Haar missie is dat Jeugdgezondheid gedurende de eerste 1000 dagen
een bijdrage kan leveren aan een kansrijke start voor ieder kind.
Versuft, verward en gedesoriënteerd zoekt men naar een nieuw houvast. Herwaarderen van wat het juiste is om te doen. Menswaardigheid weer vol in het licht zetten. Mensen zijn hier elkaars bondgenoten. Voortdurend maatschappelijk dialoog is de weg ernaartoe.
Voor leerlingen die kampen met ziekte, gaat het onderwijs niet altijd vanzelf. Marina van Egdom, AIOS M+G 1e fase, profiel JGZ, is ouder van zo’n kind. Haar persoonlijke ervaring heeft ertoe geleid dat ze zich inzet voor haar stage bij het NCJ en dat ze deelnam aan de doorontwikkeling van de interventie MAZL.
Vele gesprekken met kwetsbare cliënten heb ik gevoerd in mijn loopbaan. Voordat ik Nu Niet Zwanger (NNZ) kende, kwam het niet in mij op om kinderwens, seksualiteit en anticonceptie te bespreken tijdens mijn werk als jeugdverpleegkundige.