Blog 9 oktober 2018
“Halverwege de zaal zit ik. In de stoelen naast en voor mij beleidsmedewerkers, jeugdartsen, wetenschappers en twee wethouders. Allemaal geïnteresseerd in de vraag: hoe kan ik ouders, jongeren en kinderen ondersteunen?”
Dit is een bewerking van de StandUpBlog die Merel Steinweg voordroeg tijdens het congres ‘daadkrachtige ondersteuning bij opvoeden en ouderschap’.
“Nou”, zo stelt Micha de Winter, lector Jeugd, “dat is nog niet zo makkelijk. Er bestaat een enorme kloof tussen het beleid en de realiteit”. Hulpverleners werken graag met een afgebakende hulpvraag terwijl jongeren gruwelen van de gedachte alleen al om een vraag te stellen. Laat staan aan een hulpverlener”, zo begreep hij van jongeren die hij zelf had geïnterviewd. “Jongerenwerkers durven de jongeren die zij begeleiden niet eens voor te stellen eens hulp te zoeken. Hulpverleners verwijten op hun beurt jongerenwerkers weer dat jongeren pas in beeld komen als de problemen al veel te ver gevorderd zijn”. Het is opsomming van kloven.
Die kloven blijken een rode draad tijdens het congres. Tijdens één van de workshops kijken we samen naar de documentaire ‘Ticket to the Tropics’ waarin ouders vertellen wat zij moeilijk en zwaar vinden in de opvoeding en het ouderschap. Links op beeld zien we zes ouders die openhartig vertellen, rechts op de stoelen de beleidskenners die toekijken. Je zou er een, wellicht wat cynische, metafoor voor de werkelijkheid in kunnen zien.
Een moeder in de documentaire vraagt zich af: “Komen mijn kinderen niets te kort? Moeten ze niet veel te veel? Zien ze wel hoe gek ik op ze ben? Hoe doen andere ouders dit?”. Ik hoor de taal van de realiteit.
De toekijkers vragen zich juist af: “waarom maken ouders tegenwoordig geen keuzes meer? Moeten we ouders helpen om zich meer te verdiepen in de betekenis van ouderschap? Hoe kunnen we partners helpen om al voor de geboorte te bespreken wat voor ouder ze willen zijn?”. Er worden goede voorbeelden gedeeld van klantarena’s, opvoedcafés, online cursussen. Iedereen voelt een verantwoordelijkheid. Ik hoor de taal van het beleid.
Het maakt mij onrustig, zitten we met al onze beleidsplannen wel op het goede spoor? Bestrijden we met onze interventies nou echt die groeiende tweedeling op gebied van gezondheidsverschillen? Als het een maatschappelijk probleem is, waar moeten we dan antwoorden vinden? En hoe zouden onze ambities eruit zien als we kosten wat het kost die kloof kleiner willen maken? Dit is de taal van de kloof.
Grote vragen zijn het en mijn onrust laait verder op. Gelukkig deed Micha tijdens de opening al een concrete suggestie die houvast biedt. Laten we altijd, overal en zonder uitzondering wederkerig leren. Leren van ouders, leren van jongeren, leren van andere professionals en sectoren.
De toekijkers zijn aan zet
De Floor is your
De Kloof is yours.
Merel Steinweg
Merel Steinweg is sociaal pedagoog en moeder van drie kinderen. Zij werkt als inhoudelijk adviseur in de jeugdsector met speciale interesse in vernieuwing en innovatie. Daarnaast geeft zij als ‘Stand-Up Blogger’ tijdens bijeenkomsten woorden aan wat niet gezegd wordt.
Lees meer over Merel Steinweg
Op de website van het NCJ vind je vanaf nu het verhaal over het Van Wiechenonderzoek: een geheugensteun voor wat je aan ouders kan vertellen. Wij deelden dit nieuws al eerder, en nu vertelt ook Kirsten Smeding, die hieraan heeft gewerkt, over hoe zij deze totstandkoming heeft beleefd.
Aansluiten bij de beleving van een zeer jong kind, terwijl je investeert in de samenwerkingsrelatie met de ouder, in 15-20 minuten tijd, terwijl je ook nog het ontwikkelingsonderzoek dient te doen… Als je in de jeugdgezondheidszorg werkt, kan je in ieder geval niet zeggen dat je te weinig uitdaging ervaart in je werk.
De Week tegen Kindermishandeling - bedoeld als een moment om te bezinnen op dit thema en wat we hier als professionals mee doen - is weer voorbij. NCJ adviseur Merian Bouwmeester schrijft hierover.