
Het nieuwe normaal
Enkele jaren geleden maakte Anouk van den Berg de overstap van de huisartsgeneeskunde naar de jeugdgezondheidszorg met een duidelijk doel voor ogen: zich inzetten voor een gezonder opgroeiende jeugd.
Blog 27 maart 2019
Wat betekent vakmanschap voor jou? Deze vraag is leidend voor de eerste stappen die we als NCJ zetten richting een Vakmanschapsagenda. Het is een nadere uitwerking van ons strategische thema ‘Waardevol vakmanschap’.
De belangrijke dragers van kennis en kunde in de JGZ zijn de professionals. Er zit groot menselijk kapitaal in deze sector. Is vakmanschap meer dan professionaliteit? Ja, dat is het. Professionaliteit gaat over kennis en vaardigheden. Waar gaat volgens jou vakmanschap dan over? Sta eens even stil bij deze vraag voordat je verder gaat. Betrek het op jezelf. Haal concrete situaties voor ogen die jouw gedachten ondersteunen, bevestigen. Schrijf het desnoods voor jezelf op. Gedaan? Dan wordt het nu interessant om verder te lezen.
Wat antwoord jij als iemand je vraagt ‘Wie ben jij?’. Al bij het wakker worden, met de slaap nog in de ogen, trekken we een denkbeeldige jas aan die ons onze identiteit geeft, zodat we voor de ander zichtbaar en voorspelbaar zijn. Vaak merk ik in gesprekken die ik voer dat er eerst heel wat jassen uit moeten om tot de kern van wie iemand is te komen. Er zijn beroepscodes en dito registraties. We hebben richtlijnen, deskundigheidsbevordering, professionaliseringstrajecten. En niet te vergeten persoonlijke ontwikkelingsprogramma’s, leiderschaps- en management leergangen. Je beroep uitoefenen, professional zijn of een rol spelen lijkt ons zo wel makkelijker af te gaan dan ons zelf te zijn, een mens te zijn. Ik sta er niet van te kijken, ik begrijp het wel. Maar moet ik er begrip voor hebben? Hoe kijk jij hier tegen aan? Kun jij als vakmens je hart volgen en durf je op je intuïtie en expertise te vertrouwen?
Er zijn momenten waarop het lukt om jezelf te zijn. Zo zat ik aan de tafel met zes andere vakmensen. We bogen ons over de verbinding van onderwijs en zorg. Dat deden we niet alleen. Aan de vier andere tafels zaten andere vakmensen hetzelfde te doen. Die avond bleek dat, ondanks dat we vergelijkbare jassen droegen, we bij andere uitkomsten kwamen. Die van onze tafel misschien wel meest atypisch. Hoe kwam dat? We wilden en durfden onze eigen belangen en onze eigen wensen voor even opzij te zetten en ons echt in de ander te verplaatsen. We konden daardoor de rechten en belangen van de ander voorop stellen. En toch zag ieder van ons zichzelf erin terug.
Welke momenten kun jij je herinneren dat het lukte om vakmens te zijn?
Enkele jaren geleden maakte Anouk van den Berg de overstap van de huisartsgeneeskunde naar de jeugdgezondheidszorg met een duidelijk doel voor ogen: zich inzetten voor een gezonder opgroeiende jeugd.
Siegnella Concincion kreeg in haar functie als jeugdverpleegkundige steun van de Gemeente Amsterdam, GGD Amsterdam, Jeugdgezondheidszorg, Amsterdamse Aanpak Gezond Gewicht (AAGG) en Sarphati Amsterdam om promotieonderzoek te doen gericht op het voorkomen en terugdringen van overgewicht bij kinderen.
Yolanda Wallenburg, AIOS jeugdgezondheidszorg, heeft zich tijdens haar stage bij het NCJ beziggehouden met het thema schoolverzuim. Haar blog werpt een blik op schoolverzuimbeleid in schoolgidsen: ‘’Als dit vooral gaat over regels en sancties en weinig over ondersteuning, staat iedereen met 1-0 achter’’, vertelt ze.